بازیگری

هر هنری، مصالح و محیط خاص خود را داراست: نقاش بوم و رنگهایش، مجسمه ساز گل،
سنگ، آهن و قلمش و رقاص، بدن و ریتمهای صدا و موسیقی را در اختیار دارد. بازیگری در
فضای نسبتاً کوچکی به عنوان یک آیین تزکیه کننده آغاز شد، درست مثل نمایش شکار روزانه
افراد قبیله که دور آتش جمع می شدند. طی این سالها، فضای بازی تئاتری از یک سکوی ساده
به تالارهای مزین و باشکوه و به فضاهای خیلی محدود و بسته یرژی گروتوفسکی در تئاتر
آزمایشگاهی لهستان، تغییر و تحول یافته است.
فیلمسازی هر دو فضای دقیقاً علامت گذاری شده برای حرکت بازیگر و محیط بیرونی را که
پیدا » می تواند یک دکور ساختگی، یک لوکیشین خارجی، یا ساختمانها، خیابانها و شهرهای
باشد که برای ساخت فیلم توسط گروه فیلمسازی اشغال شده، با هم ترکیب می کند. « شده ای
عملیات مکانیکی مورد نظر در فیلمسازی، بازیگر را ملزم می کند همه تکنیکهای بیرونی
تئاتری را به شکل یک سری تکنیکهای جدید که توسط دوربین و ویژگیهای عملکرد آن
شناخته شده، تعدیل کند. بررسی تفاوتهای بین مصالح و محیط بازیگری تئاتر و سینما به
وضوح نشان می دهد که کدامیک از تکنیکهای تئاتری می توانند توسط بازیگر سینما تعدیل،
مهار و یا کاملاً حذف شوند.
از نظر عوامل مکان و تصویر سه تفاوت عمده بین این دو رسانه یافت می شود. در بازیگری
سینما، بازیگر دو فضای فیزیکی دایره ای شکل دارد: دایره اولیه پیرامون او که با عدسی
دوربین مشخص می شود و دایره خارجی محیط که ممکن است به عنوان بخشی از محل و
پس زمینه بازی بازیگر فیلمبرداری شود.