در پاسخ به نیاز شهروندان و بطور کلی مشتریان دولت از هر صنفی که باشند،دولت های پیشرفته در سطوح استانی و کشوری خود اقدام به ایجاد دولت های محلی و مرکزی نموده اند که بتوانند به شهروندان خود بهترین سرویس را ارائه دهند.تمامی دولت های استانی در آن کشورها،حداقل،نقشه راه ارائه سرویس های هر چه بهتر و شهروند-محور خود را تدوین کرده اند.
کشورهای مختلف در ارائه راهکارها و سرویس های خود به شهروندانشان،استراتژی های مختلفی را دنبال می نمایند،ولی همه کشورهادر پیاده سازی پروژه دولت الکترونیکی خود،حداقل در دو فاز با هم مشترک هستندکه در ذیل به آنها اشاره می شود.
اولین گام در ایجاد یک دولت الکترونیک،استفاده از فناوری اینترنت و وب جهت اطلاع رسانی به شهروندان به صورت بهتر،و تبادل اطلاعات در ابتدائی ترین سطح،از طریق فرم هایی است که بر روی سایت های دولتی قرار داده می شود.این فاز بسیار ساده و ابتدائی خواهد بود اما برای فازهای بعدی به سرمایه گذاری بیشتر و بکارگیری نیروهای متخصص تری نیاز می باشد.
فاز دوم در راستای تحقق دولت الکترونیک،حرکت از سوی تبادل اطلاعات ساده و اولیه به سمت تغییر شکل تبادل اطلاعات با دولت و تحول در نحوه پردازش آنها توسط دولت است.این فاز عمدتاً بر روی حذف محدودیت های برقراری ارتباط با دولت متمرکز می شود تا دولت را به دولتی کارآمد و شهروند-گرا تبدیل می کند. دولت در این فاز نه تنها سریعتر و هوشمندانه تر به شهروندان پاسخ می دهد،بلکه خود نیز،با شهروندان به صورتی متفاوت برخورد خواهد کرد.از مهمترین مزایای این فاز می توان به موارد زیر اشاره داشت:
ارتباط بهتر بین دولت و آنچه توسط دولت کنترل می شود(محیط تعاملی بهتر).ارائه خدمات دولتی به شهروندان با هزینه کمتر،بهره وری بهتر و کیفیت بالاتر.سطح بالاتری از ارتباطات بین شهروندان و دولت بدین صورت که با کمرنگ تر شدن ارتباطات فیزیکی بین آن دو،عملاًسطح اطمینان در تعاملات آنها بالاتر می رود.بالا بردن ظرفیت دولت در تحلیل و کنترل اطلاعات شهروندان و نتیجتاً ارائه خدمات بهتر با توجه به اطلاعات کسب شده.تعداد صفحات :158
فرمت فایل :Word ورد doc