کتاب سفرنامه ابودلف در ایران
کتابی که اکنون ترجمه آن را با مقدمه و شرح فاضلانه ی دانشمند شرق شناس مینورسکی استاد دانشگاه لندن در دسترس خوانندگان گرامی قرار می گیرد سفرنامه ای است که ابودلف شاعر و جهانگرد عرب در آغاز قرن چهارم هجری راجع به ایران نوشته است این کتاب شامل تحقیقات جغرافیایی و تاریخی و اطلاعات پر ارزشی در باب معادن ایران است . این رساله همانطور که مترجم در مقدمه خود قرار داده از روی یک مجموعه خطی منحصر که در کتابخانه آستانه قدس رضوی در مشهد وجود دارد عکس برداری شده است .
ابودلف دارای چندین رساله است که بسیاری او را به دلیل این رسایل جغرافی دان کاملی می دانند و جالب است بدانید تقریبا ثابت شده که اولین رساله ی ابودلف یادداشت های مسافرتی وی نبوده و او آنها را از روی اطلاعات ذهنی خود نوشته است .
کتاب سفرنامه ماژلان
سفرنامه ماژلان نام یک کتاب ادبی است که توسط آنتونیو پیگافتا، نویسندهٔ اهل ایتالیا نوشته شده‌است. این کتاب یکی از آثار ادبی برجستهٔ جهان است.
آنتونیو پیگافتا بیست سال بیش نداشت که نقشه‌کش فردیناند ماژلان شد. اصل این کتاب در کتابخانه‌ای در واتیکان نگهداری می‌شود.
این کتاب توسط استاد ذبیح الله منصوری ترجمه شده است.
کتاب سفرنامه کروسینسکی
یکی از منابع مهم عصر صفوی ، خاطرات و مشاهدات مبلغان مذهبی این عصر است که هر چند گاه با اهداف سیاسی ، اقتصادی و مذهبی مدتی را در ایران می گذراندند و اغلب نیز موفق به دریافت امتیازات مختلف سیاسی و بازرگانی برای دولت متبوع خود می شدند. برخی از این مبلغان مذهبی با تسلطی که بر زبان های شرقی داشتند، موفق شدند که از وجهه خاصی در دربار صفوی برخوردار شوند و سال های متمادی را در ایران اقامت کنند. یکی از مبلغان معروف و موثر در جریانات تاریخی اواخر دوره صفوی « تادوز یودا کروسینسکی » است که مدت هجده سال در ایران زندگی کرد و خود شاهد دوره افول دولت عظیم صفوی و سال های سقوط آن بود.
کتاب سفرنامه کلاویخو
خدمتی که سفرنامه ها به روشن شدن تاریخ کشورها میکنند، موضوعی نیست که نیازمند اثبات و استدلال باشد. مخصوصا در مورد کشور ما که از دیرباز بیشتر تاریخ نویسان و نویسندگان و شاعران ما نوکر حاکم وقت و مقهور قدرت بوده اند. از وقتی که پای جهانگردان بیگانه بخصوص اروپائیان بایران باز شد بسیاری حقایق از خامه و سخنان آنان بجای مانده که اینک مورخان و شرق شناسان از آنها بهره بسیار میگیرند. از آنجا که هر کس چون بسرزمین بیگانهای برود همه چیز را بدیده مقایسه با امور مشابه کشور خود مینگرد، تقریرات جهانگردان پایهای برای مقایسه تمدنها در اعصار مختلف نیز بدست میدهد. در زمان صفویه جهانگردان و مبلغان مسیحی بسیاری بایران آمدند و از آنان سفرنامه های بسیار بجای مانده است. اما از قبل از روزگار صفویه از جهانگردان فرنگی که سفرنامه ای بیادگار گذاشته باشند جز مارکوپولو و کلاویخو و چند تن بازرگان و نیزی کسی را نمیشناسیم.