مقدمه
آنچه که برای بسیاری از معلمان و دست
اندرکاران آموزش و پرورش و خانوادهها مطرح است، این که در امر یادگیری و پیشرفت
تحصیلی دانشآموزان، عملکرد گروهی و همکاری میان آنها مهمتراست یا رقابت انفرادی؟
در گذشته اعتقاد بر این بود که کلاس درس باید از آرامش و سکوت مطلق برخوردار باشد
و نیز دانشآموزان را به رقابتی سخت و تنگاتنگ با یکدیگر وا میداشتند. اما امروزه
بسیاری از مدارس در صدد استفاده از برنامههایی هستند که دانشآموزان را به بیان
عقید و همکاری و مشارکت در یادگیری دعوت میکنند، در دهههای اخیر یادگیری مشارکتی
و همکاری و تعاون در گروه، موضوع بحث انگیزی در آموزش شده است و معلمان در حال
تجربه کردن روشهای یادگیری مشارکتی و گروهی هستند تا سطح آموزش را در کلاسهای
خود از لحاظ کمی و کیفی ارتقا دهند.در این اقدام پژوهی تلاش کردیم چگونگی
تأثیرروشهای مشارکتی برافزایش علاقمندی دانش آموزان پایه دوم راهنمایی مدرسه
راهنمایی شهیدین پورمحمدی به درس علوم تجربی بپردازیم.
مقطع
ابتدایی زیر بنای مقاطع دیگر تحصیلی می باشد و در مقطع ابتدایی نیز پایه اول اساس
پایه های دیگر می باشد و هر چقدر دانش آموزان در این پایه بهتر آموزش ببینند در
پایه های دیگر راحت تر هستند و بالعکس ؛ در پایه اول دو درس ریاضی و فارسی ( قرائت
فارسی و املای فارسی ) کلیدی هستند و بیشترین ساعات به این دو درس اختصاص می یابد
و از بین دو درس ذکر شده درس فارسی از اهمیت دو چندانی برخوردار می باشد. طوری که
بدون یادگیری درس فارسی , یادگیری دروس دیگر تقریباً غیر ممکن می باشد.
چندین بار بود که آموزگار پایه دوم از وضعیت
تحصیلی دو دانش آموز ابراز نگرانی می کرد و آنان را در حد دانش آموزان پایه اول هم
نمی دانست . از عدم پیشرفت تحصیلی آنان صحبت می کرد؛ مدیر مدرسه با اولیای دانش
آموزان ذکر شده , مشاوراتی را بعمل آورد . قرار شد آنان به فرندان خود کمک کنند و
همگام با معلم درس ها را تکرار و تمرین کنند.