بی تردید خداشناسی فلسفی به معنای خردورزی درباره مبدا هستی،همزاد ادمی ست و
قدمتی به بلندای تاریخ اندیشه بشری دارد.اندیشه در باب خداوند عالم ،جزئ
لاینفکی از حیات انسانی است و الهیات عقلانی ،عهده دار این وظیفه خطیر است
که با بهره گیری از روش تعقلی و به کارگیری ادله ای پر مایه و متقن ،نیاز
ادمی را به اندیشه ورزی در باب مقولات دینی به بهترین وجه پاسخ گوید و
تاملات دینی او را به سمت و سویی مناسب بخشد.از این روست که در کنار الهیات
وحیانی بخش قابل توجهی از تلاش فیلسوفان و متکلمان متاله ،مصروف تدوین و
پردازش یک نظام جامع الهیات عقلانی شده است...