اموزش JIT

درست به موقع یا سر وقت (به انگلیسی: Just in Time) که مخفف آن جی‌آی‌تی {{به انگلیسی|jit) می‌باشد یک انگاشت (concept) یا اصل (principle) سر-وقتی (Just in Time) راهبردی برای کنترل موجودیست که از طریق کاهش موجودی در فرایند و در نتیجه کاهش هزینه موجودی سبب بهبود بازگشت سرمایه در سازمانها می‌شود. برای دستیابی به این راهبرد، بایستی فرایند،  سیگنالهایی در مورد آنچه در قسمتهای دیگر و در داخل فرایند در جریان است داشته باشد. یعنی سیستم بوسیله سیگنالهایی هدایت می‌شود که این سیگنالها در هر فرایند تولید نشان دهنده زمانی هستند که بایستی قطعه بعدی تولید شود. این سیگنالها که در ژاپنی کانبن نامیده می‌شوند می‌توانند پیام ساده‌ای مانند وجود یا عدم وجود قطعه‌ای در یک شلف باشند. هرگاه JITT در سازمانهای تولیدی به درستی بکار گرفته شود، می‌تواند بهبود دهنده فاکتورهایی مانند بازگشت سرمایه، کیفیت یا کاراییباشد. برخی پیشنهاد داده‌اند که سر-وقتی عبارت مناسبتری است چرا که بر تولید  اقلام در زمان نیاز و نه زودتر و نه دیرتر تأکید دارد.

اطلاع از مصرف موجودی قدیمی که سفارش موجودی جدید را سبب می‌گردد کلید اصلی سر-وقتی و کاهش موجودی است که سبب صرفه جویی در فضای انبار و هزینه‌ها می‌گردد. هر چند که سطح موجودی توسط پیشینه تقاضا معین می‌گردد ولی هرگونه تقاضای ناگهانی موجب بالاتر رفتن تقاضا از تقاضای پیشبینی شده می‌گردد و موجودی شرکت سریعتر به پایان می‌رسد. اخیرآ متخصصان دریافته‌اند که میانگین تقاضای یک دوره ۱۳۳ هفته‌ای بهترین مدلهای پیشبینی برای سیستمهای سر-وقتی است.

تجزیه وتحلیل سیستم های اندازه گیریMSA

---

الگوریتم بهینه سازی کلونی مورچه ها

بهینه‌سازی گروه مورچه‌ها یا ACO همانطور که می دانیم مسئله یافتن کوتاهترین مسیر، یک مسئله بهینه سازیست که گاه حل آن بسیار دشوار است و گاه نیز بسیار زمانبر. برای مثال مسئله فروشنده دوره گرد را نیز می‌توان مطرح کرد. در این روش(ACo)، مورچه‌های مصنوعی به‌وسیلهٔ حرکت بر روی نمودار مسئله و با باقی گذاشتن نشانه‌هایی بر روی نمودار، همچون مورچه‌های واقعی که در مسیر حرکت خود نشانه‌های باقی می‌گذارند، باعث می‌شوند که مورچه‌های مصنوعی بعدی بتوانند راه‌حل‌های بهتری را برای مسئله فراهم نمایند. همچنین در این روش می‌توان توسط مسائل محاسباتی-عددی بر مبنای علم احتمالات بهترین مسیر را در یک نمودار یافت.

300pxاین

روش که از رفتار مورچه‌ها در یافتن مسیر بین محل لانه و غذا الهام گرفته شده؛ اولین بار در ۱۹۹۲ توسط مارکو دوریگو (Marco Dorigo) در پایان نامهٔ دکترایش مطرح شد.

روش پیاده سازی DEMTEL

در اواخر سال 1971 میلادی روش  DEMATEL به طور عمده برای بررسی مسائل بسیار پیچیده جهانی و استفاده از قضاوت خبرگانی در زمینه های علمی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و رهبران عقیدتی و هنرمندان به کار گرفته شد. روش تصمیم گیری آزمون وارزیابی آزمایشگاهی (DEMATEL) توسط قسمت برنامه امور انسانی و علوم موسسه Battelle Memorial در سال های (1972,1976) گسترش یافت و در راستای تحقیق و حل مسائل پیچیده گروهی مورد استفاده قرار گرفت (فونتلا و گابوس 1974، 1976، وارفیلد 1976). 

روش DEMATEL از روش های تصمیم گیری بر اساس مقایسات زوجی است.

مدل تکنولوژِی گروهی

---