توسعه فرآیندهای چرخه مدیریت دانش مبتنی بر عوامل موثر بر موفقیت مدیریت دانش
---توسعه فرآیندهای چرخه مدیریت دانش مبتنی بر عوامل موثر بر موفقیت مدیریت دانش
چکیده: امروزه دانش به عنوان یک سرمایه و دارایی غیرملموس جایگاه مهمی در سازمان ها پیدا کرده است. به کارگیری هرچه بهتر و موثرتر دانش سازمانی به صورت سازمان دهی شده و مدیریت شده و تلفیق آن در فرهنگ سازمانی، پیشرفتی قابل توجه از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در سازمان ها ایجاد می کند. اما از سوی دیگر مدیریت دانش ناموفق هم می تواند هزینه هنگفتی را به سازمان تحمیل کند. بنابراین شناخت عوامل موفقیت مدیریت دانش و به کار بردن آنها می تواند راهنمایی برای مدیریت بهتر آن باشد. عوامل موفقیت مدیریت دانش در سازمان ها از زوایای مختلف در تحقیقات گوناگون مورد بحث و بررسی قرار گرفته و مورد کاوی های مختلفی در سازمان ها و شرکت ها در جهان برای بررسی این عوامل صورت گرفته است. در این مقاله سعی شده تا با دیدگاهی متفاوت این عوامل در چرخه مدیریت دانش یعنی کسب و تولید دانش، عرضه و به اشتراک گذاری دانش و به کارگیری دانش استخراج شده و چارچوبی برای این عوامل ارائه شود. همچنین اولویت این عوامل در هر مرحله با استفاده از آزمون های مناسب آماری مشخص می شود. بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، 17 عامل رتبه اول تا هفتم را در بین عوامل اولویت دار در سه مرحله فرایند کسب، عرضه و به کارگیری دانش به خود اختصاص داده اند و از میان آنها، عوامل مشوق های انگیزشی مناسب، حمایت مدیریت ارشد، یادگیری مداوم و فضای آزاد سازمانی بیشترین فراوانی را در هر سه فرایند داشته اند.
کلمه های کلیدی:• مدیریت دانش• عوامل موفقیت• چرخه مدیریت دانش
چرخه و منابع آب شیرین
امن به سادگی به شما خواهم گفت که “اون منم! در همه جا!” چرخه آب، که با نام چرخه ی
هیدرولوژی نیز شناخته می شود، وجود و حرکت آب را در رو و زیر زمین و بالای سطح زمین
نشان می دهد. آب در زمین همیشه در حال حرکت است و همیشه در حال تغییر شکل
می باشد، از مایع به بخار ،به یخ و دوباره بازگشت به حالت اول. چرخه آب میلیاردها سال است
که در حال کار است و زندگی همه چیز روی زمین به آب بستگی دارد؛ زمین بدون آب غیر
قابل سکونت خواهد شد.
توده های هوا، ابرها را در اطراف زمین به حرکت درمی آورند. قطعات ابر با یکدیگر برخورد کرده،
رشد می کنند و به شکل بارش به سمت پایین می آیند. قسمتی از این بارش به شکل برف بر
روی توده های برفی و یخچال ها تجمع می یابند. برف در نقاط گرم تر ذوب شده و به شکل نهر
جاری می شود و تبدیل به برفاب می شوند. بارش ها بر روی سطح اقیانوس ها ریخته می شوند و
قسمت دیگری از آن نیز بر روی زمین می بارند که در اثر جاذبه روی سطح زمین جاری شده و
تبدیل به رواناب سطحی می شوند.
