مقدمه
هدف نهایی تعلیم و تربیت ، انسان سازی و آینده سازی است . از آنجا که آینده ی جوامع به دست انسانها ساخته می شود ، هدف و رسالت اصلی تعلیم و تربیت را باید در انسان سازی جستجو کرد که بخش عمده ی آن به نهاد رسمی آموزش وپرورش و مدرسه سپرده شده است مهم ترین مسئولیت مدرسه برنامه ریزی برای آموزش و یادگیری است برای آنکه آموزش به یادگیری منتج شود باید برای آن برنامه ریزی شود طراحی آموزشی شامل کلیه ی تجارب و فرصتهای یاددهی و یادگیری است که از جانب معلم به منظور ایجاد تغییرات مطلوب در رفتار فراگیران طراحی و اجرا می شود و بازده آن مورد ارزشیابی قرار می گیرد .
برای کارآمد کردن و شفافیت هر نظام آموزشی جهت تحقق هدفهای مورد نظر باید یک زیر نظام ارزشیابی برای آن منظور داشت به طوریکه از ابتدای اندیشیدن در باره طراحی و استقرار نظام آموزشی به نمایان ساختن میزان مطلوبیت اجرایی امور پرداخت .
ارزیابی آموزشی به عنوان یکی از وظایف اساسی مدیریتی است که براین اساس مدیر ابعاد گوناگون یک سیستم آموزشی را بررسی نموده و میزان دستیابی به اهداف را می سنجد و زمینه های برطرف نمودن موانع و اصلاح روشها ، بهسازی نتایج و نهایتاً پیمودن مراحل دیگر ، حرکت ورشد را فراهم می نماید در نتیجه کارکرد ارزیابی به عنوان یکی از وظایف مدیریتی باید بر سایر کارکردهای مدیریت نظام دانشگاهی اشراف داشته باشد چرا که این امر موجب می گردد با بهره گیری هرچه بیشتر از منابع تحقق هدفهای مطلوب و مورد نظر امکان پذیر شود . از این رو نظام دانشگاهی باید به طور مستمر به قضاوت در باره مطلوبیت عوامل درونداد ، فرآیند وبرونداد خود پرداخته و حاصل آن جهت بهبود امور آموزش ، پژوهش و عرضه خدمات تخصصی به جامعه مورد استفاده قرار گیرد
در این تحقیق مختصر به بیان انواع ارزشیابی و اهمیت استفاده از هریک و در نهایت به ارائه راهکارهایی جهت اصلاح برنامه ها و روشها می پردازیم .
چکیده :
چند سالی است که به عنوان مربی تربیتی،در یک دبستان مشغول به انجام وظیفه می باشم . یکی از برنامه های تربیتی که از بزرگترین شعائر اسلامی است،و خود را ملزم به اجرای آن کرده ام ؛ بر پایی نماز جماعت در مدرسه است .متأسفانه این برنامه تا قبل از انجام این پژوهش ، چندان مورد توجه دانش آموزان واقع نشده بود ، بطوری که فقط حدود 30% دانش آموزان در نماز جماعت شرکت می کردند.
برای حل این مسئله ،اقدام به مطالعه ی منابع مرتبط با موضوع ، نظر خواهی از دانش آموزان و مشورت با مدیر و آموزگاران و همکاران با تجربه ام نمودم . با توجه به وضعیت موجود و مطالعات اولیه، دو راه حل را مورد آزمایش قرار دادم :
1- رفع مشکلات دانش آموزان در خواندن نماز.
2- افزایش علاقه و انگیزش دانش آموزان نسبت به شرکت در نمازجماعت مانند ،ایجاد تنوع در محل بر پایی نماز ، شرکت مدیر و آموزگاران در نماز جماعت ، اجرای مسابقه و دادن جوایز.
پس از 4 ماه از اجرای برنامه ، شواهد نشان می دهد که تعداد شرکت کنندگان به بیش از 92% رسیده است و موفق شدم دانش آموزان را به شرکت در نماز جماعت علاقه مند سازم. این تغییر مورد تأیید همکاران ، امام جماعت روستا و اولیاء دانش آموزان قرار گرفته است.
1 مقدمه
مراکز آموزشوپرورش دوران اولیه کودکی ،امروزه مورد توجه فراوان محققان وصاحبنظران قرارگرفته است وتلاش برای افزایش سطح کیفی خدمات وبرنامههای این مراکز در سالهای دهه نود میلادی به صورت یک شعارمطرح شده است(بینت وفارکوهار 2002)
اسناد ارائه شده توسط نشریه سال جهانی کودک (1979) گزارشات متعددسازمان یونسکو وشورای اروپا نشان میدهدتوجه به آموزشوپرورش کودکان درسنین قبل از دبستان ازاوایل سالهای دهه شصت میلادی به طورثابتی درحال رشد بوده است. افزایش چشمگیر رقم مادران شاغل،درنتیجه حضورگسترده کودکان آنها دربرنامههای مراقبت گروهی خارج ازخانه بهبود گسترش بهداشت کودک همراه با توجه بیشتر به جنبههای رشد عقلانی واجتماعی کودکان، آگاهی ازنقش اساسی تجربیات دوران اولیه کودکی وتأثیرات پایدارآن برتمامی جنبههای رشد ویادگیری ازجمله دلایل اساسی این امرشناخته شده اند.(کاتز وموهانتی 1985)
آموزشوپرورش پیش ازدبستان عبارت است از آموزشی که اززمان تولد آغاز وتا شروع اولین کلاس رسمی دبستان درپایان ششمین سال زندگی کودک ادامه مییابد، یرا درچنین سالهایی کودکان یکی از مراحل مهم وحساس زندگی خودرا ازجهات شخصیتی،اجتماعیوآموزشی پشتسرمیگذارند. تحقیقات گسترده علمی ثابت کردهاند که 6سال اول زندگی ازلحاظ رشد هوشوشکلگیری شخصیت ، دورانی سرنوشت ساز است وبه همین لحاظ ازاهمیت بسیاری برخوردار می باشد.(به نقل از اسحاق نیا1373)
نتایج حاصل ازتحقیقاتی که درکشورهای مختلف انجام شده است مبین این واقعیت میباشد که امکانات مراکزتربیت کودکان در هر دورههای پیشدبستان نباید تنها برای محافظت وتأمین نیازهای اولیه آنان مورد استفاده قرارگیرند بلکه تدوین برنامههای آموزشی درچنین دورانی بسیار ضرورت دارد ونقش این دوران درتحکیم پایه و اساس تربیتی وآموزشهای بعدی ازاهمیت بسیاری برخورداراست.موضوع:
روش های افزایش انضباط در بین دانش آموزان دوره ی ابتدایی
چکیده :
راههایی پیشنهاد کرده و نحوه استفاده از روش ها را نیزمورد بحث قرار داده ایم.
کلید واژهها(واژههای کلیدی):انضباط هدف از نوشتن این مقاله بررسی علل بی انضباطی و کمک به مدیران و معلمان برای برخورد با دانش آموزان بی نظم می باشد. به این منظور ابتدا بی انضباطی را در دیدگاه افراد مختلف تعریف نموده سپس تعریف نسبتاجامعی از آن ارائه می شودیکی از تعاریف مناسب عبارتست از: " انجام دادن هر عمل یا رفتار پذیرفته نشده و نا معقول توسط دانش آموزان که سازماندهی کلاس و مدرسه را مختل یا تهدید به اخلال می کنند و باعث کاهش کارایی معلم و دانش آموزان شده و معلم را در رسیدن به هدف اصلی خود که همان ارتقای دانش آموزان است به چالش می کشاند".
با توجه به تحقیق "کانین "که مشکلات بی انضباطی را از اقدامات پیشگیرانهی معلم میداند. راههای برای پیشگیری این عمل ارائه می شود. سپس علل بیانضباطی را بررسی کرده و راههایی برای کاهش این علل ارائه خواهد شد. برای برخورد با رفتارهای بیانضباطی و بیانضباطانه نیز باتوجه به دیدگاههای دانشمندان ،معلم ،مدرسه،دانش آموز و اجتماع